SIETSKE

Met een brede, warme lach worden we door Sietske verwelkomd in haar woonkamer, die tot aan de nok gevuld is met boeken. In ons gesprek wordt al snel duidelijk hoeveel ze betekent voor anderen, en hoe lang al. Al 25 jaar zet Sietske zich in als vrijwilliger bij Humanitas, bij allerlei projecten waar mensen een steuntje in de rug kunnen gebruiken.

Vanuit Humanitas is ze ook betrokken bij het opzetten van ‘De Opstap’, een logeerhuis voor herstel en respijt. Er is plek voor vijf gasten: mensen die bijvoorbeeld na een ziekenhuisopname moeten aansterken, of mantelzorgers die even op adem willen komen.

Daarnaast begeleidt ze, vanuit haar eigen ervaring met verlies, de lotgenotengroep ‘Steun bij Verlies’. Aan het begin van elke bijeenkomst steekt ze een kaars aan — een bron van licht en warmte, letterlijk en figuurlijk. “Ik ben er gewoon,” vertelt ze. “Ik luister rustig en met aandacht. Rouwen is liefde. En hoe dat eruitziet, is voor iedereen anders.”

Op de foto houdt Sietske diezelfde kaars vast: een symbool voor wat ze al zoveel jaren doorgeeft: licht, troost en nabijheid.